اگر امام حسين عليه السلام در مدينه يا مكه مي ماند كشته مي شد و حضرت دوست نداشت حرمت مكه با ريخته شدن خون او شكسته شود و از اين رو در جواب عبدالله بن جعفر كه نامه اي به امام نوشته بود و او را از رفتن به عراق منع كرده بود فرمود: «در هر جا كه مخفي شوم اينها مرا خواهند كشت. [1] .

و نيز در جواب نصيحت ابن عباس فرمود: «پسر عمو به خدا قسم من اگر در عراق كشته شوم بيشتر دارم تا اينكه در مكه كشته شوم ( [2] (تا حرمت مكه شكسته نشود).» [3] .

و نيز در جواب مردي كه علت خروج از مدينه را از ايشان سؤال كرد فرمودند: «مي خواستند خون مرا بريزند بنابراين فرار كردم [4] (اين مطلب اشاره به آن است كه يزيد در نامه اي به وليدبن عتبه نوشته بود: سر حسين را با نامه برايم بفرست).» [5] .

امام حسين عليه السلام اعمال حج خود را در مكه نيمه تمام رها كرد و آن را به عمره بدل نمود و سريعا از مكه خارج شد تا حرمت مكه و كعبه، با ريخته شدن خون او، شكسته نشود.

امام عليه السلام مي فرمود: «به خدا قسم اگر در سوراخي مخفي شوم باز مرا بيرون مي آورند تا اينكه به خواسته خود (يعني قتل من) برسند.» [6] .