نامه هاي متعدد و قاصدان مكرر از طرف اهل كوفه رسيد كه ما امام نداريم و مي خواهيم با تو بيعت كنيم و امام حسين عليه السلام نيز مسلم بن عقيل را فرستاد تا آنها را امتحان كند و اوضاع را گزارش دهد و هنگامي كه مردم كوفه با مسلم بيعت كردند حجت شرعي بر امام تمام شد و بر او واجب بود كه به عراق برود و از اين رو فرمود:

«هذه كتب اهل الكوفه و رسلهم و قد وجب علي اجابتهم و قام لهم العذر علي عند الله سبحانه.» [1] .

اين نامه هاي مردم كوفه و قاصدان آنهاست و اجابت آنها بر من واجب شد و آنها نزد خداي سبحان عليه من عذر (و دليل) دارند.


امام عليه السلام در جواب كساني مثل عبدالله بن عمر، كه او را از رفتن به عراق منع مي كردند، مي فرمود: «اينها نامه ها و بيعت اهل كوفه است (كه در نزد من است).» [2] .