امام حسين عليه السلام به عنوان يك مرحله از مبارزه با دشمن، مذاكره سياسي را مي پذيرد ولي نكات جالبي را رعايت مي كند كه مهمترين آنها عبارتند از:

1 - در مدينه جواب صريحي به دشمن نمي دهد و از بروز فتنه و بهانه دادن بدست دشمن جلوگيري مي كند و وقتي «وليد بن عتبه» از او مي خواهد كه با يزيد بيعت كند مي فرمايد: «مردم را جمع كن كه شخصي همچون من بيعت سري نمي كند [1] .»

2 - با وعده دادن دشمن را معطل مي كند.

3 - مسائل امنيتي را رعايت مي كند و بوسيله همراه بردن محافظ به كنار خانه حاكم مدينه (وليد) [2] و نيز هنگام مذاكرات با عمربن سعد از غافلگير شدن خويش جلوگيري مي كند.

4 - به فرمانده دشمن وعده هايي مي دهد و سعي مي كند او را به طرف خويش جذب كند [3] .

5 - از تهديدهاي دشمن نمي هراسد و تهديدهاي سياسي و نظامي را با


شدت جواب مي دهد. [4] .

6 - رقيبان سياسي و اهداف آنها را كاملا مي شناسد و از اين رو وقتي ابن زبير (رقيب سياسي او در مكه) خدمت امام حسين عليه السلام مي رسد و او را نصيحت مي كند... امام مي فرمايد: «بهترين چيزي كه از شخص دوست مي دارد اين است كه من به عراق بروم زيرا مي داند كه با وجود من، كسي در مكه به او تمايل پيدا نمي كند.»

7 - گاهي جواب دشمن را نمي دهد تا او را تحقير كند و در انتظار نگه دارد و از صلابت بيندازد و از اين رو بود كه به دو ناله ي عمربن سعد پاسخ نداد.