دشمن از همازه گرائي، و صفاكي هراسي ندارد، آن كسي از صفتهاي زننده وحشت دارد كه ترس خدائي داشته باشد، يا اينكه از وجدان آگاه، ضميري سالم بهره مند باشد، كه در روز حادثه، و درگيري، فضائل و ارزشها فراموش نشود.

سپاه يزيد بن معاوية با از دست دادن نورانيت عقل، و نشستن غبار غليظ گناه بر صفحه ي ادراك، تمام كرامات و بهره هاي حسبي و نسبي و موروثي حسين عليه السلام را از ياد بردند، بگونه اي كه هيچ موعظه اي در وجودشان تأثيري نداشت. با اينكه سخن امام عليه السلام اگر بر سنگ و دشت و بيابان اصابت مي كرد، جمادات منفجر مي شدند.