مهمترين اصولي كه در قيامها و انقلابها نقش مؤثري دارد، و مي تواند راه و رسم هر بيننده را نسبت به اهداف عاليه ي حركت، خوب ترسيم كند، و آينده گان را در جهت فكري آن قيام، بدون ايجاد خطوط انحرافي، به حركتهاي اصيل آشنا سازد، منشورات آن انقلاب است.

در واقع منشورات، اعلاميه ها و اساسنامه ها و اهداف والاي آن انقلاب خواهد بود. چنانچه بعد از پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي ايران حضرت امام قدس سره بسيار بر نگارش تاريخ انقلاب توسط تاريخ نويسان و محققان عاليمقامي كه شاهد انحراف ضدانقلابي در آنان نباشد تأكيد مي فرمود. تا اينكه سير و حركت اصيل انقلاب منحرف نگردد و انسانهائي كه در آينده بدنيا مي آيند با خوانندگان تاريخ انقلاب، آرمانهاي پيشتازانه ي آن را بدست آورند.

حضرت امام (ره) در سال نهم پيروزي انقلاب اسلامي ايران طي كتابچه اي منشور انقلاب را خود نوشتند و آن كتابچه روز برائت از مشركين در مكه خوانده شد، اين قانون تبعيت از فكر بلند و الهي كه منشعب از وحي است - يعني فكر رسول خدا صلي الله عليه و آله - صادر گرديده چون حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله در سال نهم بعثت


دستور قرائت آيه ي برائت از مشركين به توسط علي عليه السلام را در مكه صادر فرمودند. از اين رو تمام اين منشورات از منشور رسول گرامي اسلام، نشأت گرفته و در حقيقت انقلاب اسلامي در عصر جاهليت و شرك و بت پرستي، با منشورات، پايه هاي معاندين را قطع نموده، و حاكميت اسلام را به عرصه ي وجودي رسانده است.