پيروان سيدالشهداء عليه السلام اين بخش از گفتار امام عليه السلام را بايد بيش از ساير بخشها به ديده بصيرت و دقت بنگرند، از چند جهت مي توانند در عمق آن غواصي نمايند. يكي از جهت زمان صدور سخن امام عليه السلام كه در زمان حساس و پرخاطره از آن مقام منع رهبري سر زد، زماني كه دشمن، تشنه ي خون اوست ولي ايشان در مسير ارتباط با معبودش مي انديشد.

ديگر از جهت مكان، كه در سرزميني ناامن، و پر از اضطراب، و فريادهاي كودكان و زنان كه از هر سو فكر انسان را منحرف مي كند ولي امام در انديشه ي سلوك گامي به عقب برنمي دارد، بلكه صحنه ي تاريخ را از زواياي تاريكش به نور مبدل مي كند تا اينكه هيچ ابهامي در اين داستان باقي نمي گذارد.

و از نظر موقعيت سياسي، سخت در فشار و ارعاب قرار مي گيرد از اينكه درخواست مهلت براي نماز، ممكن است حيله اي باشد تا نيروهاي تازه نفس به او برسد، يا اينكه بعضي از دول در فكر چاره انديشي باشند و تا صبح، حسين بن علي عليه السلام را كه در محاصره ي دشمن است، آزاد سازند، و يا اينكه فرمان امير «عبيدالله بن زياد» نبايد به تأخير افتد بلكه با تمام قوت در اولين لحظه بايد اجرا گردد


همه ي اين موقعيتها فكر امام عليه السلام را عوض نمي كند بلكه تقاضاي مهلت براي نماز را مي كند.

و از نظر موقعيت نظامي، اهل حرم را در محاصره مي اندازد يكي فكر مي كند با لشكر اندك در برابر سپاه بزرگ آيا جنگيدن ميسر است، ديگري مي انديشد آيا لشكر امام عليه السلام كمتر خواهد شد، آن يكي مي گويد: نكند روز عاشورا ياران، حسين بن علي عليه السلام را ترك گويند آيا امام عليه السلام آنان را آزموده و به ياريشان مطمئن است؟ در اين زمان بحراني اجازه براي عبادت چه مفهومي دارد؟ خواننده ي گرامي! تمام اين مسائل را بنگريد آنگاه به دو قسمت از كلام امام عليه السلام دقت نمائيد تا اهميت نماز براي شما تبيين گردد وگرنه بسيار ساده مي نگري و آنگونه از كلام امام عليه السلام بهره نمي گيري.