بر حسب وعده ي خداوند، يكي از امدادها نزول ملائكه است. تا اينكه دشمن با ديدن لشكر زياد اسلام بترسد، و فرار را بر قرار ترجيح دهد. روايات بسياري بر نزول فرشتگان خداوند در روز عاشورا به محضر امام، نقل گرديده از آنجائي كه امام ملاقات با خداوند را دوست مي دارد و شهادت به نام او ثبت شده است از امدادهاي


ملائكه كمك نمي گيرد، و تا آخرين لحظه ي جان دادن، نبرد مي كند.

قال ابو عبدالله الصادق عليه السلام: ان أربعة آلاف ملك هبطوا يريدون القتال مع الحسين ابن علي عليه السلام فلم يؤذن لهم في القتال، فرجعوا في الاستئذان و هبطوا و قد قتل الحسين عليه السلام فهم عند قبره شعث غبر يبكونه الي يوم القيامة، و رئيسهم ملك يقال له المنصور.

امام صادق عليه السلام فرمود: چهار هزار فرشته روز عاشورا بر امام حسين عليه السلام نازل شدند. همگي قصد جنگ كردن با امام را داشتند ولي امام آنان را براي جنگ اجازه نداد. آنان بازگشتند تا از خداوند اذن بگيرند وقتي به زمين كربلا فرود آمدند حسين بن علي عليه السلام را كشته ديده اند. اينان نزد قبر امام عليه السلام غبارآلوده اند و تا روز قيامت گريه بر حسين عليه السلام مي كنند و نام رئيسشان را منصور مي گويند. [1] .