و لنبلونكم حتي نعلم المجاهدين منكم والصابرين. [1] .

ما شما را مي آزمائيم تا اينكه مجاهدين و جنگويان از ميان شما و صابرين را بدانيم.


مرحوم طبرسي مي فرمايد: آزمايش داراي دو جهت است: يكي آشكار نمودن عملهاي ممتحن در طول ايام، كه چگونه با برنامه گذرانده است. اين نوع امتحان بر خدا شايسته نيست. ديگر امتحان اين است كه صبر بشر در برابر آزمايش مشخص گردد تا اينكه بتوان او مورد عنايت بيشتر قرار داد، اين را مي توان در امتحان الهي پياده نمود. [2] .

بنابراين، معيار دانستن خداوند به معناي رفع جهل نيست. همچون معلم با امتحان از دانش آموز، بلكه امتحان خداوند اين است كه از قوه به فعل بياورد كه همان تكميل بشر است. خداوند به وسيله ي بلاها و گرفتاريها امتحان مي كند تا رشد تكاملي او عرضه گردد، لياقت هر شخصي نشان داده شود. چه بسا انسان مغرور به عملكرد خود مي شود. ولي با بكارگيري ابزار امتحان آدمي سنجش يابي مي شود و به بسياري از حقائق دست مي يابد.