جنگهائي كه در اسلام اجازه داده شد از اين قبيل است:

1- جنگ با كفار و مشركين در صورتي كه مانع فعاليت اسلام و مسلمين گردند همچون جنگ پيامبر با مشركين مكه.

اسلام مسلمين را دستور مي دهد كه به طرف كعبه نماز بخوانند و كعبه را جايگاه توحيد دانسته، اگر پايگاه اسلام در دست مشركين باشد و آنان بخواهند مانع از فعاليت مسلمانان گردند، با جهاد و پيكار بايد مانع را از سر راه اسلام بردارند و لذا اولين بار كه جهاد در مدينه تشريع مي شود، همان حمله ي سلحشوران اسلام به شهر


مكه است كه در نتيجه باعث آزادي كعبه از چنگال كفار گرديد.

2- هنگاميكه كشور اسلام با هجوم لشگر كفر مواجه شد، ارتش اسلام بايد جنگ دفاعي خود را شروع كند و از انواع قدرتهاي جنگي خود را مسلح گرداند تا از خطرات شبيخون دشمن اسلام محفوظ بماند. چنانچه در جنگ احد - تبوك - خندق مسلمانان حالت دفاعي داشتند و پيشتاز جنگ نبودند.

3- اگر كفار و استعمارگران بخواهند عده اي از مسلمانان را براي اجراء مقاصد شومشان و حاكميت آنان بر كشور ما به كشور اسلامي حمله كنند، دفاع از ارزشهاي اسلامي ضروري است و از تترس [1] به مسلمين بيمي نداشته باشند و با آنان پيكار كنند. چنانچه در صحنه ي جنگ ايران و عراق در عصر كنوني ديده ام.