از زمان حضرت موسي عليه السلام مردي از بني اسرائيل كه خدمت حضرت موسي عليه السلام مشرف شد و از آن حضرت برنامه هاي ديني مي آموخت و بعنوان مبلغ از شهر بيرون مي رفت و در ميان اجتماع اين آموختهاي خودش را مي رساند. روزي خوكي را زنجير بسته و او را به محضر حضرت موسي آوردند. وقتي به حضرت موسي رسيدند گفتند: اين حيوان همان مردي است كه از نزد شما احكام را تلمذ و ياد مي گرفت و به ايمان تبليغ مي كرد ناگاه او را بصورت خوك ديديم!!

حضرت موسي از خداوند خواست او را به صورت اول درآورد.

ندا رسيد اگر با أدعيه ي تمام پيامبران مرا بخواني دعاهايت را اجابت نمي كنم و صورت خنزير را از اين مرد سلب نمي كنم چون اين مرد از راه دين امور دنيويه خود


را تأمين مي كرد و به اسم دين زندگي مي كرد. [1] .

قال علي عليه السلام: المستأكل بدينه حظه من دينه ما ياكله. [2] .

علي عليه السلام فرمود: كساني كه از دين روزي مي خورند و دنياي خود را مي گذرانند،بهره اي اخروي ندارند، بلكه نصيب او از دين همان مقداري است كه خورده است.

مجموعه بحثمان در اين جلسه دو نكته شده است.

1- بني اميه دين شناس نبودند، بلكه از اسلام به مقاصد دنياي خودشان رسيدند؛ از قبيل حكومت بر مردم و خوشگذراني ها، سركوب مبارزان و مجاهدان واقعي، تعيين خط و مشي فكري و اعتقادي مردم بر طبق فرمانروائي.

2- كيفر متعبدان ظاهري، از نظر صاحبان مكتب، گرچه در اين زمينه بحث طولاني شد، فقط به برخي از روايات اكتفا نموده ايم