از مجموعه بحث هاي گذشته به اين نتيجه مي رسيم كه خداوند تمام خوبيها را در ميان اصحاب حضرت ابي عبدالله الحسين قرار داد و در واقع حماسه ي عاشورا همچون مكتب خانه اي است كه محصل وارد آن مكتب خانه مي شود و احكام ديني را تلمذ مي كند. مردم امروز اگر مي خواهند به ارزشها و كمالات معنوي مزين شوند، بايد در درياي بيكران اخلاق و عبادت و فداكاري و دين داري و دين شناسي 72 تن از شهداء كربلا غواصي كنند؛ چون اگر بنظرم احدي بخواهد انسانهائي را در مرتبه عاليه نمايش دهند بجز شهداي كربلا چه كساني مي توانند باشند؟ زيرا امام حسين عليه السلام در حق آنان فرموده است:

اني لا اعلم اصحابنا اولي و لا خيرا من اصحابي و لا اهل بيت ابر و أصدق من اهل بيتي. [1] .

من اصحاب و ياراني بهتر از ياران خود نديده ام و اهل بيتي باوفاتر و با صداقت تر از اهل بيت خود سراغ ندارم.

آيا با اين سخن، امام راه تكامل نسلهاي آينده را بسته است؟ آيا خوباني پس از


عاشورا نخواهند آمد؟ آيا امام مي خواهد بفرمايد آينده گان هرگز نمي توانند مثل ياران من باشند؟ همه اين سوالات پاسخ منفي دارد؛ بلكه امام عليه السلام مي خواهد ياران خود را در نظر و ديدگان ديگران قرار دهد و آنان را براي همه نمايش دهد تا اينكه انسانيت مي خواهيد كسب نمائيد فيلم عاشورا را بنگريد و به آنها اقتدا كنيد. از اراده آهنين و تفكري دشمن شكن برخوردار باشيد.