گاهي سخن از فائده نگارش تاريخ مي شود از اينكه حاوي چه ثمراتي است دانشمندان الهي تاريخ را بعنوان درس عبرت براي آيندگان مي دانند تا اگر روزي حادثه اي تكرار شد از واقعه ي گذشته استفاده و برداشتها بكنند، و اشتباه انسانهاي پيشين را مرتكب نشوند. بقول معروف از تاريخ «استراتژي» تعبير مي شود يعني بكارگيري سياستها و تصميم گيري هاي صحيح در عصر سلف، و اجرا آن در زمان بروز واقعه نوين.

از اين رو قرآن مجيد داستان فرعون و افكار بني اسرائيل در قبال موسي عليه السلام و ديگر حوادث و وقايع را مطرح مي كند تا اينكه براي نسلهاي آينده درسي عبرت باشد. فجعلناها نكالا [1] نكال بمعناي عبرت است، يعني واقع مسخ شدن افرادي كه مخالفت خدا را كردند و روز شنبه به ماهي گيري رفتند عبرت براي همگان باشد.

تاريخ عاشورا گرچه در سال 61 هجري بوقوع پيوست ولي از باب اينكه هر روز عاشورا و هر زميني كربلا است يكنوع تجديد تاريخ بشمار مي آيد كه مي تواند راه مبارزه را به مردم نشان دهد و از حماسه حسيني ارائه طريق نمايند واشتباهات


جاهلانه ي آنروز را تكرار نكنند. بجاي اينكه از حق دفاع كنند و در صف باطل نمي رفتند و بر عليه حق نبرد مي كردند بدون اينكه شخصيت ممتازي كه برابر آنان قرار گرفت بدانند كيست؟ و چه اهدافي را دنبال مي كند، دنياپرستي چشم و عقل و هوش آنها را پوشانده بود و اجازه فكر كردن را بر خود نمي دادند.