بازگشت

احياي ارزشهاي معنوي- عرفاني


سومين لايه از انگيزه ها و فلسفه قيام عاشورا كه مراسم عزاداري بايد با عطر آن معطر گردد و در بحث آسيب شناسي، توجّهي جدّي را مي طلبد، هسته مركزي و لبّ اين نهضت را تشكيل مي دهد و سنگ بناي آن شمرده مي شود، حبّ و عشق به معبود، تقرّب الي الله، ياد و ذكر الهي اساس عاشورا است، همه چيز را فداي دوست كردن و در تماشاي جمال محبوب ازل و ابد غرق شدن و خود را نديدن. عاشورا درياي موّاج عشق بازي است، در بيابان تفتيده نينوا، در ميان درياي خون و برق شمشيرها و شيهه اسبان و ناله كودكان و در آن گرد و غبار آنچه بيشتر خودنمايي مي كند، ابتهال، دعا، تلاوت قرآن، نماز و شب زنده داري است.

عصر عاشورا، آن هنگام كه لشكر عمر سعد به سمت خيام حسين(ع) حمله ور شد، سيدالشهدا(ع) برادر خود عباس بن علي(ع) را فرستاد تا به عمر سعد پيغام دهد، امشب را به ما مهلت دهيد و جنگ را به فردا موكول كنيد، باشد يك شبي ديگر را براي پروردگار خويش نماز گذاريم و دعا و استغفار كنيم. تنها خدا مي داند كه من چقدر عاشق خواندن نماز براي او، و تلاوت كتاب او، و زيادي دعا و استغفار مي باشم.

خطبه آن حضرت نيز در شب عاشورا، در ميان تعدادي اندك از ياران و هزاران نفر دشمن، مملو از گوهرهاي معنوي و دلربا است:

«أثني علي الله احسن الثناء و احمده علي السرّاء و الضّراء».

تا پايان نماز اوّل وقت آن حضرت در ظهر عاشورا و بالاخره دعاي او در لحظه هاي آخر جان دادن:

«اللهم متعال المكان، عظيم الجبروت، شديد المحال، غني عن الخلائق، عريض الكبرياء،» تا آخر كه فرمود: «صبراً علي قضائك يا ربّ لا اله سواك يا غياث المستغيثين.»

كه تابلويي عظيم از بزرگي روح و معرفت را به تصوير مي كشد، زيبايي هاي جلوه گر شده در صحنه خونين كربلا است. عاشورائيان ما، بايد عاشورا، را اين چنين بشناسند و تلاش كنند، در حدّ توان، هر چند اندك، به اين اهداف خود را نزديك كنند. و در اين ميان، آنچه مهم است هدف گيري نظام سياسي جامعه است.

خلاصه سخن آن است كه اگر نظام سياسي جامعه، پيام خود را از عاشورا مي گيرد و اگر مديريت سياسي، برگرفته از اهداف حسيني است، نمي تواند، نسبت به اهداف بالا، بي توجه باشد. امام حسين(ع) اگر موفق به تشكيل دولت مي شد، قطعاً احياي ارزشهاي انساني و اسلامي و معنوي را به عنوان سه برنامه راهبردي و هدفمند تدريجي خود بر مي گزيد و هر حكومت كه با شعارهاي عاشورايي به قدرت مي رسد، وظيفه اش دنبال كردن همان اهداف است.