از مهمترين عوامل تبديل عاشورا به يك فرهنگ و انديشه و تداوم آموزه هاي آن، تأكيد فراوان ائمه اطهار(ع) بر زيارت كربلا بوده است. در طول سال كمتر زمان مهمي را مي توان سراغ گرفت كه زيارت كربلا از جمله اعمال و آداب آن نباشد. شبهاي قدر، شبهاي عيد فطر و قربان، عرفه، نيمه شعبان، اربعين، عاشورا، و حتي هر شب و روز جمعه، زيارت امام حسين(ع) مورد تأكيد قرار گرفته است. در وسائل الشيعه، بابي وجود دارد با نام «باب تأكّد استحباب زيارة الحسين بن علي(ع) و وجوبها كفاية». در اين باب چهل و هشت روايت گزارش شده است. و در باب پس از آن، «باب كراهة ترك زيارة الحسين(ع)» بيست و يك روايت نقل شده است.

محمد بن مسلم از امام باقر(ع) روايت كرده است:

«مروا شيعتنا بزيارة قبر الحسين(ع) فان اتيانه يزيد في الرزق و يمدّ في العمر و يدفع مدافع السوء، و اتيانه مفترض علي كلّ مؤمن يقرّله بالإمامة من الله؛ شيعيانمان را به زيارت مرقد حسين(ع) امر كنيد، همانا آمدن به زيارت او، روزي را افزون، عمر را طولاني و روزنه بديها را مي بندد و آمدن به زيارت او بر هر مؤمني كه به امامت الهي او اقرار دارد، واجب است.»

استحباب زيارت امام حسين(ع) حتي از مكانهاي دور براي زنان، تكرار اين زيارت به قدر امكان، پياده روي به سوي كربلا و زيارت امام حسين(ع)، زيارت به نيابت از ديگران، عناويني است كه در روايات مورد تأكيد و اهتمام فراوان است. حتي زيارت امام حسين(ع) در حال خوف مستحب است. سلام گفتن بر آن امام شهيد نزديك و دور ندارد، از مكان دور نيز زيارت و سلام بر آن حضرت استحباب دارد. امام صادق(ع) به سدير فرمود: بر بام خانه ات رو، به جانب راست و چپ رو كن، سپس بر آسمان نظر افكن، آنگاه رو به جانب كربلا كن و بگو:

«السلام عليك يا اباعبدالله، السلام عليك و رحمة الله و بركاته.

اين كار تو ارزش يك حج و عمره دارد.»

براي زنده نگاه داشتن ياد امام حسين(ع) از جمله مستحبات، ذكر نام ايشان و لعن بر قاتلان او پس از نوشيدن آب است، چنانكه امام صادق(ع) به داود رقي فرمود.