حسين سميعي معروف به اديب السلطنه و متخلص به «عطا» از شعراي نام آور معاصر بود كه مدت ها انجمن ادبي تهران را اداره مي كرد. وي به سال 1332 شمسي وفات يافت . مرثيه بسيار زيبايي كه در ذيل مي آيد از مرآثي بسيار جانسوز قيام عاشوراست :



كاي ظلالت پشگان فرزند پيغمبر منم

قره العين بتول و زاده حيدر منم



گوشوار عرش يزدان قوت قلب علي

آن كه دايم بود در آغوش پيغمبر منم



دين منم ، ايمان منم ، دنيا منم ، عقبي منم

معني قرآن منم ، بگزيده داور منم



معني طه منم و التين و الزيتون منم

سدره طوبي منم ، جنت منم ، كوثر منم



آن كه پيش آستانش بهر تعظيم جلال

روز تا شب گشته پشت آسمان چنبر منم



روز محشر چون كنيد آخر كه خصمي مي كنيد

با من مظلوم ، چون خود شافع محشر منم



خلق را چون آورند آن روز از بهر حساب

دوست را آنجا جزا و خصم را كيفر منم