شاعر و عارفي گوشه گير بود، پس ازمدّتي از تبريز به آسياي صغير رفته و در شهري به نام «آق سرا» در خانقاهي كوچك در گذشت و همان جا مدفون گرديد. او همواره ازحكّام و ستمگران روزگار خويش كناره گيري كرده و ستم آنان را نكوهش مي كرد. ابياتي چند از وي در خصوص فاجعه كربلا و شهادت امام حسين (ع) را با هم مي خوانيم :



اي قوم در اين عزا بگرييد

بر كشته كربلا بگرييد



با اين دل مرده خنده تا چند

امروز در اين عزا بگرييد



از خون جگر سرشك سازيد

بهر دل مصطفي بگرييد



وز معدن دل به اشك چون دُر

بر گوهر مرتضي بگرييد



با نعمت عافيت به صد چشم

بر اهل چنين بلا بگرييد



دل خسته ماتم حسينيد

اي خسته دلان هلا بگرييد



بر جور و جفاي آن جماعت

يك دم ز سر صفا بگرييد



در گريه به صد زبان بناليد

در پرده به صد نوا بگرييد



و ز بهر نزول غيث رحمت

چون ابر، گه دعا بگرييد