شاعر معروف قرن ششم و هفتم هجري بود و از سرمايه هاي فرهنگي و ادبي اين مرز و بوم است . او قسمت عمده اي از عمر خويش را به رسم سالكان طريقت در سفر گذراند. از آثار برجسته وي مي توان به منطق الطير، اسرارنامه ، الهي نامه ، مصيبت نامه ،تذكرة الاولياء و....اشاره كرد.



كيست حق را پيمبر را ولي

آن حسن سيرت ، حسين بن علي



آفتاب آسمان معرفت

آن محمد صورت و حيدر صفت



نه فلك را تا ابد مخدوم بود

زآن كه او سلطان ره معصوم بود



تشنه او را دشنه آلوده به خون

نيم كشته گشته ،سرگشته به خون



آن چنان سر را كه بُرّد بي دريغ

كافتاب از درو آن شد زير ميغ



گيسوي او با به خون آلوده شد

خون گردون از شفق پالوده شد



كي كنند اين كافران با اين همه

كو محمد؟ كو علي ؟ كو فاطمه ؟



صد هزاران جان پاك انبياء

صف زده بينم به خاك كربلا



در تموز كربلا تشنه جگر

سر بريد زشتي چه باشد زين بَتَر



با جگر گوشه پيمبر اين كنند

وانگهي دعوي داد و دين كنند



كفرم آيد هركه اين را دين شمرد

قطع باد از بن زفاني كاين شمرد



كاشكي اي من سگ هندوي او

كمترين سگ بودمي در كوي او



«منتخب از مصيبت نامه »