بازگشت

شناخت مرثيه


مرثيه از نظر ماهيّت جزو ادب غنايي است . مرثيه در ادب فارسي سابقه كهن دارد.كهن ترين مرثيه را مي توان در ديوان رودكي جست و جو كرد.مرثيه يا در ياد مرگ پادشاه ،يا وزير، يا يكي از رجال علم و ادب است ، مانند مرثيه فرخي در مرگ محمود غزنوي يا مرثيه رودكي در مرگ شهيد بلخي و يا درباره فوت يكي از خويشان است ، مانند مرآثي فردوسي ، خاقاني ، و حافظ در مرگ پسران خود، و يا مرثيه درباره يكي از ائمه دين است ،مانند مرآثي محتشم كاشاني كه از همه معروف تر است و اين نوع آخر بيشتر در ميان مردم رواج دارد و معمولاً بيشترين مرآثي راجع به سالار شهيدان حسين بن علي (ع) مي باشد.شمول ، ابعاد و جامعيت حادثه عاشورا موجب گرديد كه شعرا هريك از ديدگاهي خاص به آن بنگرند: گروهي از صوفيه و عرفا جنبه عرفاني آن را به نظم كشيده و بعضي ديگر جنبه هاي سياسي و اجتماعي و اخلاقي اين واقعه عظيم را به نظم كشيده اند وليكن اكثر شعرا به ويژه در قرون اخير بُعد «بكايي » آن را مطمح نظر قرار داده اند.