كربلا عصاره بهشت است و عاشورا آبروي عاشق . اگر كربلا نبود، هيچ گلي از زمين نمي روييد و مشام هيچ انسان آزاده اي حقيقت را استشمام نمي كرد. اگر كربلا نبود و عاشورا نبود، امروز عشق بر سر هر كوي و برزن بيگاري مي كرد. حسين آمد و عشق را آبرو بخشيد وعباس با دستان بريده و لبان خشكيده و با مَشكي زخمي عشق را سيراب كرد تاحرف و حديثي باقي نماند و زينب عشق را تداوم بخشيد و آن را در گستره زمين و آسمان منتشر كرد تا از آن پس تمام عاشقان وام دار حماسه عاشورا باشند. كربلا قبله الهام عاشقان شد و عاشورا ميعادگاهي براي آنان كه مي خواهند نماز عشق را در محرابي به بلنداي تاريخ به پا دارند. از آن روز زندگي معنا يافت كه حسين (ع) بر كتيبه دل ها نقش بست و عاشورا اين راز نهفته مضمون تمام ناگفته ها شد.

اين مقال مروري بر اشعار شعرا از گذشته تا عصر حاضر در مورد آقا ابا عبدالله الحسين (ع) عاشورا،كربلا و.... مي باشد. هر چند كه از پيش اذعان مي داريم كه نتوانسته ايم حق مطلب را آن طور كه شايسته و بايسته آن است ادا نماييم ، اما به قول مولانا:



آب دريا را اگر نتوان كشيد

هم به قدر تشنگي بايد چشيد