بازگشت

قرن چهارم هجري


اولين دوره قابل بررسي قرن اول تا چهارم هجري است ، در طول سه قرن و اندي از زمان شهادت امام حسين (ع) تا زمان حيات اولين شاعر حسيني ، كسايي مروزي ،هيچ شاعر دل سوخته اي اين مصيبت عظما را درك نكرده و اهميت فاجعه عاشورا راناديده گرفته . علت اساسي چيست ؟

علت آن است كه در آن روزگاران سياه و وحشت بار، دشمنان شيعه و خط آل پيامبر، رهبري امامان معصوم : را مزاحم تداوم سلطه گري خود مي ديدند و همواره براي نابودي تشيّع و آثار تشيع تلاش مي كوشيدند؛ امامان معصوم را به شهادت مي رساندند، آثار ارزنده شيعيان را نابود مي كردند و با فرمان و بخشنامه ، همه را، مخصوصاً كارگزاران حكومتي را بسيج مي كردند، آن گاه با زندان و چوبه دار، شمشير و زنجير، بدن هارا به خاك و خون مي كشيدند و با تهمت و شايعه و جعل و تحريف ، به فرهنگ اهل بيت وتشيع و آثار علوي هجوم مي آوردند. از يك طرف ، كتابخانه هاي دانشمندان شيعه را به آتش مي كشيدند و از طرفي ، با پخش و نشر و كتاب ها و مقاله هاي سراسر جعل و تحريف به افكار و عقايد مردم حمله ور مي شدند و انحراف ها و فرقه گرايي و گروه تراشي را دامن مي زدند. شاعران پارسي زبان شيعي اگر بوده اند، از اين محيط و جامعه جدا نبوده اند و ازاين رو مشكلات فراواني بر سر راه آنان قرار داشت كه به برخي از آنها اشاره مي شود.