رسم است هر كه داغ جوان ديد، دوستان

رأفت برند حالت آن داغديده را



يك دوست، زير بازوي او گيرد از وفا

و آن يك، ز چهره پاك كند اشك ديده را



القصه هر كسي به طريقي ز روي مهر

تسكين دهد مصيبت بر وي رسيده را



آيا كه داد تسليت خاطر حسين؟

چون ديد نعش اكبر در خون طپيده را



آيا كه غمگساري و انده بري نمود

ليلاي داغديده و محنت كشيده را؟



بعد پسر، دل پدر آماج تير شد

آتش زدند لانه ي مرغ پريده را