دردا بهار ما كه قرين با محرّم است

گرچه بود بهار ولي فصل ماتم است



امسال نيست فصل بهاران طرب فزا

زيرا (عزاي اشرف اولاد آدم است)



امسال در چمن قد آزاد سرو و بيد

از داغ مرگ رهبر آزادگان خم است



در باغ از شقايق و بر طارم كبود

از ابرهاي تيره بپا پرچم غم است



اين لاله ها كه مي رسد از طرف كوه و دشت

داغ دل زمين ز غم بسط خاتم است



احوال كائنات ز محنت بود خراب

اوضاع روزگار ازين غصّه درهم است



عالم به سوگ داغ حسيني نشسته است

آري حسين رهبر والاي عالم است



در ماتم حسين «مؤيد» ببار اشك

كين آب شور غيرت تسنيم و زمزم است [1] .