ميرزا محمد شفيع شيرازي معروف به «ميرزا كوچك» متخلص به وصال از غزلسرايان مشهور دوره ي قاجاريه است. وصال در ساختن مثنوي مهارت داشت و داستان «فرهاد و شيرين» را كه وحشي بافقي (متوفي بسال 991 ه.) آغاز كرده بود، بپايان رسانيد.

وصال علاوه بر فضل و كمال، از خوشنويسان عصر خود بود و در بين عام و خاص، احترام بسيار داشت. وصال فرزندان جانشينان خلفي چون «وقار» و ميرزا محمود طبيب متخلص به «حكيم» و ميرزا ابوالقاسم فرهنگ و داوري و يزداني كه همه اهل علم و هنر بوده اند، تربيت كرد كه نام وي و خاندان وصال را پر آوازه ساختند. ديوان وصال مشتمل بر قصايد و غزليات نغز و لطيف است. وفات وصال شيرازي بسال 1262 ه. در شيراز اتفاق افتاد. مرحوم (وصال شيرازي) را به خاطر ارادت خاص و اعتقاد راستين به پيغمبر اسلام (ص) و خاندان و اولاد علي (عليهم السلام) اشعار سوزناك و تركيب بندهاي استادانه اي است در مصائب حضرت سيدالشهداء (عليه السلام) و اهل بيت عصمت و طهارت كه برخي از آنها را در زير نقل مي كنيم.