بازگشت

اهلي شيرازي


اهلي شيرازي در دوران شاه اسماعيل صفوي و اوايل سلطنت شاه طهماسب مي زيست.

اهلي در سرودن اشعار دشوار و معاني بلند مشهور است. سخنش در عين اين كه همراه با صنايع شعري مي باشد، از رقت خيال و دقت در معاني نيز برخوردار است. مثنوي «سحر حلال» خود را در جواب «تجنيسات» و «مجمع البحرين»، «كاتبي» به دو بحر و دو قافيه سروده است.

مثنوي ديگرش بنام «شمع و پروانه» تصويري از عشق پروانه و دلبريها و ناز و عتاب شمع است.

وي به سال 942 ه. در شيراز درگذشت و در جوار قبر حافظ شيرازي مدفون گرديد.

ديوان اشعارش به چاپ رسيده است.