سلمان ساوجي
سلمان از بزرگترين قصيده گويان قرن هشتم هجري و از غزل سراياني است كه حفظ او را «پادشاه ملك سخن» ناميده است. بيشتر عمر سلمان در دربار جلايران و در بغداد پايتخت آنان سپري شد. وي قصايد شاعران قرن پنجم و ششم هجري را تتبع مي كرده است.
سلمان ساوجي علاوه بر ديوان قصايد و غزليات، دو داستان منظوم بنام «جمشيد و خورشيد» و «فراقنامه» دارد.
اينك قصيده اي در منقبت و مراثي حضرت سيدالشهداء (ع) را در زير مي آوريم: