فريدالدين عطار شاعر و عارف نامور قرن ششم و آغاز قرن هفتم هجري است. در ابتداي حال به شغل عطاري پرداخت ولي بعد از تغيير حال، در سلك صوفيان و عارفان درآمد و پس از سفرهايي؛ در زادگاه خود، نيشابور، به كسب مقامات پرداخت و هم در آنجا به سال 627 هجري درگذشت. مقبره ي عطار در نيشابور است.

ديوان قصايد و غزليات دارد مثنويهاي متعددي مانند: اسرارنامه، الهي نامه، مصيبت نامه و منطق الطير از آثار مشهور اوست.

كتاب «تذكرة الاوليا» نيز در مقامات عرفا و ترجمه ي حال آنان از آثار منثور عطار است.

اين چند بيت كه از «مصيبت نامه» نقل مي شود، عمق اخلاص و ارادت عطار را به خاندان رسالت (ع) نشان مي دهد.