مه شب كند هماره به چرخ برين طلوع

در روز كس نديده كند بر زمين طلوع



من ديده ام و ليك كه اندر زمين مهي

چون آفتاب كرده به روزي چنين طلوع



آن ماه خاندان بني هاشم آنكه كرد

اندر زمين ز دامن ام البنين طلوع



آن نور بخش مهر و مه آن كو نمي كنند

بي اذن وي به روز و به شب آن و اين طلوع



مه را بدان جبين منور چه نسبت است

آن كش هزار ماه كند از جبين طلوع






طالع مهي، ز مر مرتضوي آستان نگر

ديدي گرش ز مصطفوي آستين طلوع



چون مهر كرد مطلع ديگر به مدحتش

«خوشدل» ز چرخ طبع سخن آفرين طلوع



امروز كرده است مه برج دين طلوع

حاشا كه ماه چرخ كند به ازين طلوع



رخشنده تر ز مهر بگاه طلوع صبح

كرده است كه شهنشه اقليم دين طلوع



ذرات ممكنات به رقص آمد از نشاط

كان آفتاب رخ بنمودي چنين طلوع



امروز بي گمان بكند از فروغ وي

نوري به قلب و ديده اهل يقين طلوع



ديروز شمس چرخ ولايت ظهور كرد

امروز نيز آن قمر برج دين طلوع [1]



آري كه مستنير بود مه ز مهر و كرد

از بهر كسب نور حسيني چنين طلوع






باري بكربلا چو مه از برج خيمه گاه

كرد آن يگانه حامي شرع مبين طلوع



خفاش وار رو به هزيمت نهاد خصم

چون كرد مهر عارضش از پشت زين طلوع



چون آفتاب تيغ وي از ظلمت غلاف

كردي بدفع كوردلان دو بين طلوع



گفتي كه ماه دولت دشمن افول كرد

ليك آفتاب عزت ارباب دين طلوع



آه از دمي كه فرق منيرش ز كين شكست

كرد از سپهر زين مه دين بر زمين طلوع



خورشيدوار زاده ي زهرا بصد فغان

از مهر كرد بر سر آن مه جبين طلوع



جسمش كنار علقمه افتاد و روح وي

كردي چو آفتاب به خلد برين طلوع



«خوشدل» به مدح آل پيمبر نظير تو

هرگز سخنوري نكند اين چنين طلوع