روايت شده كه آن حضرت توجهي به خيمه ها نمودند، و كودكي را ديدند كه از تشنگي مي گريد، او را بر دست گرفته و فرمودند: اي مردم اگر بمن رحم نمي كنيد به اين طفل رحم كنيد، مردي از ميان لشكريان تيري پرتاب كرد كه گلوي او دريده شد، آن حضرت گريست و فرمود:

پروردگارا! بين ما و گروهي كه ما را دعوت كردند تا ياريمان نمايند پس ما را كشتند، حكم نما.

آنگاه از هوا مورد ندا قرار گرفت: اي حسين او را رها كن، بدرستي كه در بهشت شير دهنده اي براي او مي باشد.