خداوندي كه جز او براي ما خدايي نيست

بر آفريدگان خود، مهربان و داراي احسان هاي فراوان است.

يكتايش مي شمارم، با اخلاص و ستايش

و سپاس قلبي و زباني.

اكنون از درگاه او مي خواهم كه از من راضي باشد

زيرا در رسيدن به آرزوهاي باطلم، بر خود، ستم كرده ام.

زندگاني خود را تباه كردم و آن را نگاه نداشتم

و به بطالت و سستي گراييدم.

از گناه و ناداني ام و نيز از زياده روي

و لجام گسيختگي ام، به سوي او باز مي گردم و توبه مي كنم.