اين قوم، كافر شدند و پيش از اين نيز

از پاداش پروردگار اِنس و جن، روي گردان بودند.

پيش از اين، علي و نيز فرزندش

حسن را، كه از دو طرف (پدر و مادر) كريم بود، به كينه كشتند.

و اينك با كينه و خشم مي گويند: جمع شويد

تا همگي بر حسين بتازيم.

واي بر اين قوم، از دست اين مردم پست

كه براي كشتن اهل دو حرم، لشكر آراسته اند.

آنها براي نابودي من، به همديگر سفارش مي كنند

و براي رضاي دو ملحد (ابن زياد و يزيد) به راه افتاده اند.

در ريختن خون من از خدا نمي ترسند

براي [رضايت] عبيد اللَّه، از نسل دو كافر.

ابن سعد، همچون دانه هاي فراوان باران

با لشكر قهرش مرا تيرباران كرد.

نه اين كه خلافي كرده باشم

بلكه تنها به خاطر افتخارم به دو ستاره فروزان.

علي بن ابي طالب، بهترين فرد پس از پيامبر صلي الله عليه وآله

پيامبري كه از طرف پدر و مادر، قُرَشي است.

برگزيده خداوند از ميان مردم، پدرم است

و پس از آن، مادرم و من، فرزند دو برگزيده خدايم.

من نقره اي هستم كه از طلا گرفته شده ام

نقره اي كه فرزند دو طلاست:

مادرم فاطمه زهرا، و پدرم

وارثِ پيامبران و سَرور اِنس و جن

همو كه وقتي در جنگ هاي بدر و اُحُد و حنين

پهلوانان به ميدان آمدند، آنها را در هم كوبيد.

او (پدرم) در جنگ اُحُد، داستاني دارد

با پراكندن سپاه دشمن، اندوه دل [مسلمانان] را شفا بخشيد.

سپس در جنگ احزاب و فتح مكّه با حضور پدرم

سپاه بزرگِ مشركان و يهوديان براي هميشه مُردند.

همان صاحب خيبر كه با خيبريان به جنگ برخاست

با شمشيري دو دم و بُرنده.

همو كه سپاهي را به هلاكت افكند

كه در روز حنين، به خونخواهي آمده بودند.

ببين اين امّت زشتكار با عترت آن دو [بزرگ] چه كردند

و به خيال خود، به خاطر خدا كردند.

عترت پيامبرِ برگزيده نيكوكار متّقي

و عترت علي، دلاورِ روزهاي جنگ.

چه كسي عمويي مانند عمويم جعفر دارد

كه خداوند، دو بال [در بهشت] به او بخشيده است؟

چه كسي ميان مردم، جَدّي همانند جدّ من دارد

و پدري مانند پدر من؟ من، فرزند دو نامدارم.

پدرم، خورشيد و مادرم، ماه است

و من، ستاره و فرزندِ آن خورشيد و ماهم.

جدّم فرستاده خدا و چراغ هدايت است

و پدرم كسي است كه در دو جا برايش بيعت گرفته شده است.

او پهلوان، دلاور، شير ستبر بيشه

قوي پنجه، بزرگوار و بخشنده است.

آري! اين علي، دستگيره دين

و صاحب حوض [كوثر] و نمازگزارنده به دو قبله است

كه هفت سال كامل با پيامبر صلي الله عليه وآله نماز خوانده است

در حالي كه روي زمين، هيچ نمازگزاري جز آن دو نبود.

بت ها را رها كرد و از هنگام ولادت

چشم بر هم زدني، همراه قريش، بت ها را سجده نكرد.

از نوجواني، فقط خدا را عبادت كرد

در حالي كه قريش، دو بت را پرستش مي كردند.

آنها لات و عُزّا را پرستش مي كردند

در حالي كه علي، به دو قبله (بيت المقدّس و كعبه) نماز مي گزارد.