اي مصيبت هاي روزگار! هر گونه مي خواهيد، بچرخيد

چه كوتاه باشيد، چه طولاني.

[اي مصيبت هاي روزگار!] مرا هدف قرار داده ايد كه گريزي از آن نيست

با حوادث گران و بسيار بزرگ

و بلاهاي سخت و بزرگ و سنگين!

نخستين مصيبتي كه بدان گرفتار شدم، [از دست دادن] پيامبر خدا بود.

سپس، مصيبت مادرم طاهره بتول [بود]

و پس از آن، شهادت پدر نيكوكار و بسيار بخشنده ام.

و بعد از آن، شهادت برادر گرامي ام، حسن

و نيز خاندان تفسير و تأويلِ قرآن.

بعد از آن، نيامدن زائر معروف ما جبرئيل عليه السلام

كه بالاترين مصيبت ماست.

امروز، گريزي از رسيدن اين مصيبت ها نيست

[خداي] رحمان! مرا از هر چه مي رسد، كفايت كننده است.