599. نثر الدُرّ - از امام حسين عليه السلام -: كار نيكي را كه زود نكرده ايد، به شمار نياوريد و با برآوردن حاجت ها، ستايش [ديگران] را به دست آوريد و با امروز و فردا كردن، نكوهش را براي خود به ارمغان مياوريد. هر گاه كسي به كسي نيكي كرد و او ديد كه نمي تواند از عهده شكرش به درآيد، خدا براي او جبران مي كند كه او عطايش بيشتر و پاداشش بزرگ تر است.

600. الأمالي، طوسي - به سندش، از امام حسين، از امام علي عليهما السلام، از پيامبر خدا صلي الله عليه وآله -: به پايان رساندن و كامل كردن نيكي، از آغاز كردنش برتر است.

601. تحف العقول: مردي نزد امام حسين عليه السلام بود و گفت: نيكي چون به غير اهلش باشد، تباه مي شود.

امام حسين عليه السلام فرمود: «اين گونه نيست؛ بلكه كار نيك، مانند باران شديد است كه به نيكوكار و بدكار مي رسد».

602. المناقب و المثالب - از امام حسين عليه السلام -: زيباترين نيكي، آن است كه به سپاس گزار برسد و تباه ترين نيكي، آن است كه به ناسپاس برسد.

توضيح

حديث تحف العقول مي فرمايد كه بدكاري و گنهكاري (فُجور) فرد مسلمان، نبايد مانع از نيكوكاري و احسان ديگر مسلمانان به او شود كه چه بسا نيكي به او، موجب توبه او شود؛ ولي حديث المناقب والمثالب، ناظر به اين است كه شخص ناسپاس، چون قدرْ ناشناس است، موجب تباهي نيكي و احسان مي شود. پس نيكي كردن به وي حاصلي ندارد. به سخن ديگر، فرق است ميان نيكي كردن به فاجر (كه مرتكب كار ناشايست مي شود) و ناسپاس (كه قدرِ احسان را نمي داند و ناسپاسي مي نمايد)».