578. الأمالي، صدوق - به نقل از يحيي بن ابي القاسم، از امام صادق، از امام باقر، از امام زين العابدين عليهم السلام -: مردي به امام حسين عليه السلام نوشت: سَرور من! مرا از خير دنيا و آخرت، آگاه كن.

امام عليه السلام به او نوشت: «به نام خداوند بخشنده مهربان. امّا بعد، هر كس رضايت خدا را بجويد، هر چند مردم را خوش نيايد، خداوند، امور مردم را [كه از ناحيه آنان، او را تهديد مي كنند] كفايت مي كند و هر كس رضايت مردم را با ناراضي كردن خدا بطلبد، خدا او را به مردم وا مي گذارد. والسلام!».

579. الفتوح - پس از بيان نامه عبيد اللَّه بن زياد به امام حسين عليه السلام كه از ايشان خواسته بود به حكم او و يزيد، گردن نهد -: چون نامه آمد، امام حسين عليه السلام آن را خواند و به كنار افكند و سپس فرمود: «قومي كه رضايت خود را بر رضايت آفريدگار، مقدّم بدارند، رستگار نمي شوند».