آن كه سزاوار همنشيني نيست
575. نثرالدرّ - از امام حسين عليه السلام -: همنشيني با فاسقان، ترديد برانگيز است.
576. نثرالدرّ - از امام حسين عليه السلام -: همنشيني با افراد پست، شرارت [آفرين [1] ] است.
577. كنز العمّال - به سندش، از امام حسين عليه السلام -: [پدرم] علي عليه السلام شنيد كه پيامبر خدا به ابو اُمامه باهِلي مي فرمايد: «با قَدَري [2] و مُرجِئي [3] و خارجي، [4] همنشين مشو كه آنان، دين را همانند ظرف وارونه، و همانند يهود و نصارا افراط و غُلُو مي كنند. هر امّتي، مَجوسي دارد و مجوس اين امّت، قَدَريّه هستند. به تشييع جنازه آنان نرويد كه آنان به ميمون و خوك، مَسخ مي شوند. اگر وعده پروردگارم نبود كه در امّتم فرو كشيدن زمين نيست، بي گمان، در همين زندگي دنيا، به زمين فرو مي رفتند.
پاورقي
[1] در نسخه نزهةالناظر، «ننگآور» آمده است.
[2] قَدَري، يعني کسي که به قضا و قَدَر، ايمان ندارد و معاصي بندگان را نيز به خدا نسبت ميدهد.
[3] مرجئي، يعني کسي که عمل را جزو و يا لازمه ايمان نميداند و از اين رو، مرتکبان گناه کبيره را هم مؤمن ميشمارد.
[4] خارجي، يعني کساني که در دين، تندرو هستند و بر ضدّ امام عادل، خروج کردهاند.