در آخرين جمله بالا، امام حسين با چشماني پر از اشك رو به آسمان كرد و با صداي بلند اين چنين به دعاي خود پايان داد:

«يا اسْمَع َ السّامِعين يا ابْصَرَ النّاظِرين َ وَيا اسْرَع َ الحاسِبين َ... يارب يارب يارب .»

اين بود چكيده اي از دعاي عارفانه حضرت سيدالشهدا (ع) در روز عرفه كه در آن دنيايي از معارف است كه ده ها كتاب درباره آن به رشته تحرير درمي آيد در آن هم شهادت به وحدانيت خداوند و رسالت خاتم الانبيا محمد(ص) و اعتقاد به روز قيامت ، به چشم مي خورد.

آن چه از حمد و ستايش پروردگار را لايق است از زبان عارف ترين اهل زمان است كه سرانجام در پاي دين حق ، دست از جان شست و سراي باقي را بر ماندن و زندگي با ستمگران ترجيح داد.

در اين دعا قدرت لايزال الهي را در چندجا بيان مي دارد و هم چنين علم خداوند به «ما كان و ما يكون و ما هو كائن و خائنة الاعين وما تخفي الصدور» و مراتب نعمت هاي الهي ؛ نعمت هاي ظاهري كه انسان از آن استفاده مي كند و نعمت هايي كه در قالب اين بدن ، خداوند ارزاني داشته ، از چشم و گوش و حتي چين هاي روي پيشاني كه خداوند از روي حكمت به بشر داده و جمال و زيبايي كه خدا به بشر داده و احسان و انعامي كه كرده است .

هم چنين الطاف خداوندي درباره چند تن از پيامبران بزرگوارش را همچون حضرت يوسف (ع) و حضرت يونس (ع) و حضرت ايّوب (ع) و حضرت زكريّا (ع) و حضرت ابراهيم (ع) و آن لطفي كه به بني اسرائيل مرحمت نموده و آنان را از فرعونيان نجات بخشيده ، ياد مي كند.

در اين دعا مراحل ثناي الهي و حمد و ستايش او را به طور وافر مي يابيم . اين دعا هم درس دعاكردن را به ما مي دهد و هم اين كه ما بايد دنبال چه جرياني باشيم و از چه چيزهايي متنفر باشيم و دوري كنيم ، به علاوه آن كه در چند جاي دعا، دعاي مقبوله حضرت حق كه همان صلوات بر پيامبر و خاندان او بوده ، تكرار مي شود و هم چنين مقام وشأن نبي اكرم را گوشزد مي كند كه دعاي همراه با صلوات بر پيامبر، حتماً به اجابت خواهد رسيد. اميدوارم خداي متعال در همه امور و همچنين در دعاكردن ما را پيرو اهل بيت (ع) قرار دهد.