بيشترين تسبيح و تهليل در دعاي عرفه اينجاست كه شروع آن با ذكر يونسيه است :

«لا اِله َ اِلاّ اَنْت َ سُبْحانَك َ اِنّي كُنْت ُ مِن َ الظّالِمين لا اِله َ اِلاّ اَنْت َ سُبْحانَك َ اِنّي كُنْت ُمِن َ المُسْتَغْفِرين َ لا اِله َ اِلاّ اَنْت َ سُبْحانَك َ إنّي كُنْت ُ مِن َ الْمُوَحِدين َ لا اِله َ اِلاّ اَنْت َ سُبْحانَك َ اِنّي كُنْت ُ مِن َ الْخائِفين َ...؛ نيست خدايي به جز تو منزّه هستي و من از ظالمان هستم .نسبت به خدايي به جز تو و منزّه و پاكي و من از كساني هستم كه طلب مغفرت مي كنم ،نيست خدايي به جز تو و منزّهي و من از موحّدان هستم ، نيست خدايي به جز تو و منزّهي و من از ترسيدگان هستم .»