«ثُم َّ أنا يا إلهي اَلْمُعْتَرِف ُ بِذُنُوبي فَاغْفِرها لي أنَا الَّذي اَسَئت ُ اَنا الّذي اَخْطَئْت ُ اَنَا الَّذي هَمَمْت ُ اَنَا الَّذي جَهِلْت ُ اَنَا الَّذي غَفَلْت ُ اَنَا الَّذي سَهَوْت ُ...؛ اين من هستم كه با اعتراف به گناه خويش پوزش مي طلبم ، بر من ببخش ، من هستم كه بد كردم ، من هستم كه خطا كردم ، من هستم كه در گناه اصرار ورزيدم ، من هستم كه جهالت كردم ، من هستم كه غفلت كردم ، من هستم كه سهو كردم ».