سوره «شمس » نود ويكمين سوره قرآن كريم و داراي پانزده آيه است اين سوره از سوره هاي مكي است ودر ثواب قرائت آن پيامبر گرامي اسلام فرموده است : هر كس اين سوره را قرائت كند گويا به تمام موجوداتي كه خورشيد و ماه بر آن مي تابد صدقه داده است .

(والشّمس وضحيها - والقمر اذا تيها - والنّهار اذا جليها.)

قسم به خورشيد و گسترش نورش و سوگند به ماه آن گاه كه بعد از آن در آيد و به روز آن هنگام كه جهان را روشن سازد.

«از امام حسين (ع) سؤال شد مراد از «شمس » كيست ؟

فرمود: ذلك محمّد رسول اللّه (ص)؛

او محمد پيامبر خدا است كه درود خدا بر او و خاندانش باد.

سپس از «قمر» سؤال شد، فرمود:

ذلك علي ّ بن ابي طالب (ع) يتلو محمّداً (ص)؛

او علي بن ابي طالب است كه جانشين رسول خدا مي شود.

از ايشان سوال شد مراد از «النهار» كيست ؟

فرمود:

ذلك القائم من آل محمّد يملا الارض قسطاً وعدلاً؛

او قائم آل محمد - مهدي منتظر - است كه زمين را پر از عدل و داد مي كند».