سوره «اسراء» هفدهمين سوره قرآن كريم وداراي صد و يازده آيه است .

اين سوره مكي است و برخي از مفسرين گفته اند مگر پنج آيه آن كه مدني است بقيه مكي مي باشد حضرت صادق (ع) فرمودند هر كه اين سوره را در شب جمعه بخواند نمي ميرد مگر اينكه حضرت حجت (عج ) را درك كند و از ياران او باشد.

(ان من شي ء الا يسبح بحمده ولكن لا تفقهون تسبيحهم )

هيچ موجودي نيست مگر با ستايش خود خدا را تقديس مي نمايد ولي شما تقديس آنان را درك نمي كنيد.

امام حسين (ع) درباره تسبيح موجودات فرمودند:

ما خلق الله من شي ء الا و له تسبيح يحمد به ربه .

تمام موجوداتي كه خداوند آفريده است براي خود تسبيح و تقديسي دارند كه با آن خداوند را مي ستايند.

(يوم ندعوا كل ّ اناس بامامهم .)

روزي كه هر انساني با پيشواي خود احضار ودعوت مي شود.

امام حسين (ع) درباره نقش مهم پيشوايان مردمي در كسب سعادت دنيا و آخرت آنان فرمودند:

امام دعا الي هدي فاجابوه اليه ، وامام دعا الي ضلالة فاجابوا اليها؛ هؤلاء في الجنة وهؤلاء في النار و هو قوله -عزوجل - (فريق في الجنة وفريق في السعير).

پيشوايي مردم را به هدايت مي خواند و آنان مي پذيرند؛ و سردمداري آنان را به گمراهي دعوت مي كند ومي پذيرند، آنان - گروه اول - در بهشت باشند و اينان - گروه دوم - در جهنُم َ، اين همان گفتار خداوند متعال در قرآن است كه مي فرمايد «گروهي در بهشت باشند و گروهي ديگر در دوزخ ».

(ان السمع و البصر و الفؤاد كل اولئك كان عنه مسؤولا).

بي گمان گوش و چشم و دل - تمامي آنها- درباره او مورد بازخواست قرار مي گيرند.

امام حسين (ع) درباره سخني از پيامبر (ص) در تطبيق اين آيه مي فرمايد: پيامبر خدا در جايي فرموده بود:

«ان ابا بكر مني بمنزلة السمع وان عمر مني بمنزلة البصر و عثمان مني بمنزلة الفؤاد.

قال فلما كان من الغد دخلت اليه وعنده امير المؤمنين (ع) و ابو بكر و عمر و عثمان فقلت له :

يا ابت سمعتك تقول في اصحابك هؤلاء قولا فما هو؟

فقال (ص): نعم ثم اشار اليهم فقال هم السمع و البصر والفؤاد و سيسألون عن وصيّي هذا واشار الي علي بن ابي طالب (ع) ثم قال : ان الله عز وجل يقول .

(ان السمع والبصر والفؤاد كل اولئك كان عنه مسؤولا.)

ثم قال (ص):

و عزّة ربي ان جميع امّتي لموقوفون يوم القيامة و مسؤولون عن ولايته و ذلك قول الله ـ عز وجل ـ: (وقفوهم انهم مسؤولون )؛

امام حسين (ع) مي گويد: پيامبر خدا(ص) در مجلسي چنين بيان كرده بود:

همانا ابو بكر نسبت به من در حكم گوش وعمر در حكم چشم وعثمان در حكم دل من است

امام حسين (ع) مي گويد: فردا به محضر ايشان شرفياب شدم در كنار آن جناب ابوبكر وعمر وعثمان نيز حضور داشته وپدرم امير مؤمنان (ع) نيز در خدمت پيامبر خدا بود.به ايشان عرض كردم :

پدرم ! شنيده ام شما درباره اينان چنين فرموده ايد، جريان چيست ؟

پيامبر خدا فرمود: آري ، سپس با آنان اشاره كرد وگفت آنان گوش ، چشم و دل من هستند وبزودي آنان مورد بازخواست خدا درباره جانشين من اين شخص - اشاره كردند به امير مؤمنان علي بن ابي طالب (ع) ـ قرار مي گيرند بعد آيه را تلاوت كردند:

بي گمان گوش وچشم وقلب تمامي آنها درباره او مورد سوال واقع مي شوند

قسم به عزت پروردگارم ، بي گمان تامي امت است من در دوز قيامت باز ايستند و از آنان درباره ولايت امير مؤمنان سؤال شوند و اين همان معناي قول خداوند متعال است :

باز ايستند و بي گمان مورد بازخواست قرار گيرند».