سوره بقره دومين سوره قرآن كريم وداراي دويست و هشتاد و شش آيه مي باشد.اين سوره از سوره هاي مدني است و تنها يك آيه آن (واتقوا يوما ترجعون فيه الي الله ) مكي است و امام صادق (ع) در فضل قرائت اين سوره فرموده است : هر كس اين سوره و سوره آل عمران را بخواند، او روز قيامت در زير سايه اين دو سوره قرار دارد.

(من يرغب عن ملة ابراهيم الا من سفه نفسه )

جز افراد سفيه و نادان كسي از آيين و دين ابراهيم روي گردان نباشد.

امام حسين (ع) در بيان پيروان دين و آيين ابراهيمي مي فرمايد:

ما احد علي ملة ابراهيم الا نحن و شيعتنا و سائر الناس براء.

هيچ كسي بر دين و آيين حضرت ابراهيم (ع) جز ما وشيعيان ما نيست و ساير مردم از دين و آيين او جدا هستند.

(الذين اذا اصابتهم مصيبة قالوا انا لله و انا اليه راجعون ).

امام حسين (ع) در اين باره مي فرمايد:

من اصابته مصيبة فقال اذا ذكرها: (انا لله وانا اليه راجعون ) جدد الله له من اجرها مثل ما كان له يوم القيامه .

هر گاه كسي كه مصيبتي بر او وارد شده به ياد آن حادثه ناگوار افتد وبگويد.

ما از خداييم وبه سوي او باز مي گرديم

خداوند پاداش ديگري بمانند پاداش اخروي آن به او عطا مي كند.

(ثم افيضوا من حيث افاض الناس )

پس كوچ كنيد ازهمان جايي كه مردم كوچ مي كنند.

شخصي به خدمت امير مؤمنان (ع) شرفياب شد و گفت : اگر شما داناييد مرا ازمعناي «فاس » و«اشباه الناس » و«نساس » آگاه سازيد.

امير مؤمنان (ع) فرمودند:

ياحسين اجب الرجل .

حسين جواب اين مرد را بده .

امام حسين (ع) فرمودند:

اما قولك : اخبرني عن «الناس » فنحن الناس ولذلك قال الله تعالي ذكره في كتابه : (ثم افيضوا من حيث افاض الناس .) فرسول الله الذي افاض الناس .

جواب سوال تو درباره معناي ناس اين است كه ما ناس هستيم به همين جهت خداوند در قرآن كريم فرموده اند.

اما قولك : «اشباه الناس » فهم شيعتنا وهم موالينا وهم منا و لذلك قال ابراهيم (ع)

فمن تبعني فانه مني .

اما مراد از «اشباه الناس » آنان شيعيان وپيروان مي باشند آنان از ما هستند چنانكه حضرت ابراهيم ـ درباره پيروان خود ـ فرموده اند: هر كس از من پيروي كند بي گمان از من است .

و اما قولك : «النساس » فهم السواد الاعظم واشار بيده الي جماعه الناس ثم قال :اِن ْ هم اِلاّ كالانعام بل هم اضل ّ سبيلا؛ اما مراد از «نساس » توده مردم مي باشد ـ امام بادست اشاره به جماعت مردم كردند ـ و اين آيه را تلاوت نمودند.

آنان چيزي جز چهارپايان نمي باشند بلكه از آنها نيز گمراه ترند.

(لا يكلف الله نفسا الا وسعها)؛ خداوند هيج كس را جز به اندازه تواناييش تكليف نمي كند امام حسين (ع) در اين باره مي فرمايند: «ما اخذ الله طاقة احد الا وضع عنه طاعته و لا اخذ قدرته الا وضع عنه كلفتَه ؛

خدا همواره هر گاه تاب وتوان از كسي گرفت طاعت وانجام تكاليف را از او برمي دارد چنان كه اگر قدرت از كسي گرفت سختي وفشار را از او بر مي دارد.