نحن و بنو امية اختصمنا في اللّه عزوجل، قلنا: صدق اللّه و قالوا كذب اللّه، فنحن و اياهم الخصمان يوم القيامة». «نـضـر بـن مالك» از سيد الشهدا (ع) از آيه شريفه سوره حج سؤال كرد كه مراد از اين آيه شريفه چيست؟.

(هذان خصمان اختصموا في ربهم) اين دو دسته كه در محكمه عدل الهي به مخاصمه مي پردازند چه كساني هستند؟.

حـضرت فرمود: «آن دو دسته ما و بني اميه هستيم، ما مي گوييم خداوند متعال صادق است ولي آنان مي گويند خداوند كاذب است» [1] تفسير آيه شريفه. در اينكه مراد از (خصمان اختصموا) چه كساني هستند، تفاسير مختلفي شده كه غالب آنها از قبيل جـري و انطباق است و به قرينه آيات قبلي، اين دو دسته «الذين امنوا» و:«الذين اشركوا» هستند كـه در روز قيامت مورد مخاصمه قرار مي گيرند، چون پيروان تمام اديان اعم از صابئين (پيروان حـضـرت يـحـيي (ع)) و مجوس و نصاري از دو حال بيرون نيستند يا حق هستند يا باطل، يا مؤمن هستند يا كافر، يعني در اصل پذيرش پروردگار مشترك و حق هستند منتها در صفات و شريك قرار دادن براي پروردگار، از مرز ايمان خارج شده و براي خداوند شريك قائل مي شوند. «ابـوذر غـفاري» قسم مي خورد كه اين آيه درباره شش نفر در جنگ بدر نازل شده است، حمزه، عـلـي (ع) و عـبـيـدة بـن حـارث، در دسـته مؤمنان و عتبه، شيبه و وليد بن عتبه در زمره كافران و مشركان. قال علي (ع): انا اول من يجثو للخصومة بين يدي اللّه تعالي يوم القيامة» [2] يكي از مصاديق آيه شريفه بيان سيد الشهدا (ع) است كه مراد از آيه، اهل بيت و بني اميه هستند، چون آيات قرآن مربوط به زمان و مكان و شخص معين نيست و در همه امور حق و باطل جاري است آنگاه مراد از «الذين امنوا» خاندان وصي و رسالت و مراد از «الذين اشركوا» بني اميه مي شوند.