«قال ابوعبداللّه (ع): لما كان من امر الحسين (ع) ما كان ضجت الملائكة الي اللّه بالبكا و قالت: يا رب، هذا الحسين صفيك و ابن بنت نبيك، فاقام اللّه ظل القائم (ع) و قال به ذا انتقم لهذا» [1] .



پرده اي دوست از لقا بردار

غم هجران زجان ما بردار



پي تكبير، لعل لب بگشا

مهر از آن چشمه بقا بردار



تكيه بر خانه خدا بزن

آن زمان دست بر دعا بردار



اي اجابت كننده دعوات!

دست بر درگه خدا بردار



با نداي انا ولي اللّه

بانگ در وادي مني بردار



مكه را رونقي ببخش و سپس

قدمي سوي كربلا بردار



اي چو موسي و لادتت مخفي!

نسل فرعونيان بيا بردار



مهدي آمد كه والي است و ولي

يادگار محمد است و علي



شعر از: «مؤيد».