عـمـروعـاص هميشه مي گفت: «انساني كه در حال احتضار است و عقل هم دارد، چطور مرگ را تـوصـيف نمي كند» وقتي موقع مرگش فرارسيد، پسرش «عبداللّه بن عمرو» گفت: «اكنون مرگ را براي ما توصيف كن». گـفـت: پـسرم! مرگ قابل توصيف نيست ولي همين مقدار برايت بگويم كه گويا در گردنم كوه رضـوي، سـنگيني مي كند و در درون خودم، خار درخت را احساس مي كنم و گويا جانم از سوراخ سوزن بيرون مي آيد».