عـن ابي عبداللّه (ع) قبضت فاطمة في جمادي الاخرة و كان سبب وفاتها ان قنفذا مولي عمر لكزها بنعل السيف بامره، فاسقطت محسنا [1] «امـام صـادق (ع) ميفرمايد: «حضرت فاطمه (س») در جماي الاخرة از دنيا رفت، و علت وفاتش ضـربـه ائي بـود كـه «قـنـفـذ» غـلام «عـمـر» بدستور وي با قبضه شمشير به فاطمه (س) زد و «محسن» را سقط كرد. «سـيـد حـيـدر حـلي»، در اشعارش مبد حوادث «كربلا» را از زمان رحلت پيامبر (ص) و سقيفه مي داند:



اليوم من هو عن اسامة خلفت

صاروا الي حرب الحسين جميعا



اليوم جردت السقيفة سيفها

فغدا به راس الحسين قطيعا



اليوم من اسقاط فاطمة محسنا

سقط الحسين عن الجواد صريعا



افـرادي كـه از لـشـكر «اسامة» تخلف كردند، در واقع همان روز آماده جنگ با حسين (ع) شدند همان روزي كه در سقيفه شمشير كشيدند، در واقع همان روز سر«حسين (ع)» را بريدند همان روزي كه «فاطمه» «محسن» را ساقط كرد، در و اقع همان روز «حسين (ع)» از اسب بر زمين افتاد.



فرياد كه يار ضعفا يار ندارد

مولود حرم محرم اسرار ندارد



سوگند به مظلومي تاريخ، كه تاريخ

مظلوم تر از حيدر كرار ندارد



بر حاشيه برگ شقايق بنويسيد

گل تاب فشار در و ديوار ندارد



اي سينه سپر، كاش به جاي تو علي بود

چون سينه تو طاقت مسمار ندارد