سيدالشهدا (ع) تا زنده بود، اجازه نمي داد كسي به خيمه ها نزديك شود، حتي خواستند به خيمه ها حمله كنند، فرياد برآورد: «اگر دين نداريد، آزاد مرد باشيد».



اي سپه دون به كجا مي رويد

جانب ناموس خدا مي رويد



تا نرود بر سر نيزه سرم

كس به اسيري نبرد دخترم



«اني اقاتلكم و تقاتلونني، و النسا ليس عليهن جناح فامنعوا عتاتكم و جهالكم و طغاتكم من التعرض لحرمي ما دمت حيا». يعني: «اين منم كه با شما جنگ مي كنم و شما نيز با من سر جنگ داريد، و بر زنان حرجي نيست، تا زنده هستم سركشها، نادانها و ظالمان را از حرم من دور كنيد».



قال اقصدوني بنفسي و اتركوا حرمي

قد حان حيني و لا حت لوائحه



«فقال شمر ـ لعنه اللّه ـ: لك ذلك يابن فاطمة!». يعني: «پس شمر ـ لعنه اللّه عليه ـ گفت اي پسر فاطمه! اين حق را به تو مي دهم». شـمـر گفت: از حرم حسين دور شويد و متوجه شخص حسين شويد و هرچه نيرو داريد در كشتن حسين به كار ببريد، لذا از دو طرف جنگ سختي درگرفت مع الوصف عطش سيد الشهدا (ع) زياد شده بود و طلب آب مي كرد، اما كسي نبود كه حسين (ع) را سيراب نمايد [1] .



از آب هم مضايقه كردند كوفيان

خوش داشتند حرمت مهمان كربلا



بودند ديو و دد همه سيراب و مي مكيد

خاتم ز قحط آب سليمان كربلا



ز آن تشنگان هنوز به عيوق مي رسد

فرياد العطش ز بيابان كربلا



حصروه من ما الفرات و شربه

ولكل ذي روح الحيات محلل



تبا لقوم قد سقوا انعامهم

والسبط من حر الظما يتململ



حسين (ع) را از نوشيدن آب فرات ممنوع كردند، در حاليكه هر موجود زنده اي از آن استفاده ميكرد. نـفـريـن بر مردمي كه حيواناتشان را (هم) سيراب كردند، اما فرزند پيامبر (ص) از تشنگي به خود مي پيچيد.