بعضي از اصحاب در مرثيه «حر» چنين گفته اند:



لنعم الحر حر بني رياح

صبور عند مشتبك الرماح



ونعم الحر اذ نادي حسينا

وجاد بنفسه عند الصباح



روان شد سوي جيش رحمت حق

به حق پيوست و با حق گشت ملحق



بگفت اي شه منم آن عبد گمراه

كه بگرفتم سر راهت به اكراه



دل دلدادگان عشق يزدان

شكستم من به ناداني و طغيان



خطايم بخش اي شاه عدوبند

گنه از بنده و عفو از خداوند



چو بخشيدش خطا شاه خطا بخش

روان شد سوي ميدان فارس رخش



بگفت اي قوم بد كيش زنازاد

همان حرم و لكن گشتم آزاد



اميري بر گزيدم در دو عالم

كه باشد بهترين فرزند آدم



سـيـد الـشـهدا (ع) بر بالين «حر» حاضر شد و فرمود: «انت كما سمتك امك الحر، حر في الدنيا و سعيد في الاخرة». هر يك از اصحاب كه به زمين مي افتاد، جنازه او را به خيمه مي آوردند و حضرت حسين (ع) فرمود: «قتلة مثل قتلة النبيين و ال النبيين» [1] .