«لا يبعدنك اللّه يا زهير! و لعن اللّه قاتليك لعن الذين مسخوا قردة و خنازير». يكي از ملاقاتهاي سيد الشهدا (ع) در منزل «زرود» با زهير بن قين بن قيس انماري»است اينكه در اين ملاقات چه سخني رد و بدل شده، تاريخ چيزي ننوشته و شايد هم سخن مهمي گفته نشده، بـلـكـه ديـدن امام حسين (ع) يك مرتبه «زهير» را عوض كرد و او را حسيني كرد، چنانچه در روز عاشورا به «عزرة بن قيس» مي گويد: «فلما رايته ذكرت به رسول اللّه (ص) و مكانه منه». نـگاهم كه به چهره حسين (ع) افتاد، به ياد پيامبر (ص) افتادم و اينكه حسين (ع) بجاي پيامبر (ص) نشسته است». چـنـانچه در محاورات عرفي اين سخن زياد گفته مي شود كه «وقتي فلاني را ديدم به ياد پدرش افتادم و اينكه تمام اعمال و رفتارش همانند پدرش مي باشد». «زهـير» نخست عثماني بوده و از اينكه با سيد الشهدا (ع) روبه رو بشود، پرهيز مي كند، اما چگونه وقتي با حضرت روبه رو مي گردد، يكمرتبه عوض مي شود و عاقبت به خير مي گردد و يا از طرفي هـم افـرادي را مـي بـينيم و يا در تاريخ مي خوانيم كه عمري را در عبادت و بندگي خداوند متعال گذراندند اما سرانجام دچار سوء عاقبت شدند.