يـكـي از موارد تحقق پيشگويي امام (ع) تسلط «حجاج بن يوسف ثقفي» است كه خباثت و قساوت قلب او شهره آفاق است تا جائي كه «عمر بن عبدالعزيز» مي گويد: «لـو ان الامـم تـخـابـثـت يـومـا فـاخـرجـت كـل امـة خـبـيـثـهـا ثـم اخـرجـنـا الـحجاج بن يوسف لغلبناهم» [1] اگر بنا شود كه روزي از هر جمعيتي، خبيث آن معرفي شود و ما هم حجاج رابياوريم، بر همه آنان غالب مي شويم». اميرالمؤمنين (ع) هم در خطبه 115 نهج البلاغه اشاره به آمدن حجاج مي كند، آنجا كه مي فرمايد: «امـا واللّه! لـيـسـلـطن عليكم غلام ثقيف الذيال الميال، ياكل خضرتكم و يذيب شحمتكم، ايه ابا وزحة». «بـه خدا قسم! مردي از قبيله ثقيف بر شما مسلط مي شود كه در راه رفتن، از روي تكبر لباسهاي خـود را بـه زمـين مي كشد، اموالتان را نابود مي كند و پيه شما را آب مي كند، بياور آنچه داري اي ابا وزحه!». «سـيد رضي رحمه اللّه» مي فرمايد: «وزحه به معناي جعل و سوسك است كه بدينوسيله حضرت خواسته حجاج را تحقير نمايد». «ابن ابي الحديد» مي گويد: «وزحه، به معناي خنفسا را از ادبا نشنيده ام و در كتابي هم نديده ام و نمي دانم كه سيد رضي اين را از كجا نقل كرده است». آنـگاه ابن ابي الحديد در علت اين تعبير، وجوهي را ذكر كرده كه يك و جه آن اين است كه: «روزي حـجاج، خنفسايي را ديد كه به سجاده نمازش نزديك ميشود، سه مرتبه اين حيوان را طرد كرد، اما بـاز بـر مي گشت تا اينكه آن را گرفت و در دستش فشار داد و در اثر همين، دست حجاج ورم كرد و بـاعـث مـرگش شد كه گفتند همچنان كه خداوند نمرود را به وسيله پشه اي به هلاكت رساند، حجاج را هم به وسيله خنفسايي به جهنم واصل كرد» [2] .