در «مـسـاله نذر»، فقهاي مي فرمايند: «نذر وقتي صحيح است كه رجحان داشته باشد» مرحوم عـلامـه اميني نقل مي كند كه شخصي نزد عبداللّه بن عمر آمد و سؤال كرد: «نذر كرده ام يك روز عريان در آفتاب بنشينم آيا اين نذر صحيح است؟!».

او گفت: «اوف بنذرك، به نذرت وفا كن!!». هـمـيـن سـؤال را از «ابـن عـبـاس» پـرسـيـد، او در پـاسـخ گـفت: «او لست تصلي، مگر نماز نمي خواني؟».

سائل گفت: چرا. ابن عباس گفت: «عمل به نذر تو، موجب ترك نماز يا آوردن نماز در حال عريان مي شود و اين نذر تو، باطل و شيطان خواسته با اين نذر، تو را مسخره كند» [1] .