وقتي مردم مدينه با «عبداللّه بن مطيع» بيعت كردند، «عبداللّه بن عمر» بر «ابن مطيع» وارد شد، وي دستور داد براي مهمانش فرشي بيندازند. «عبداللّه بن عمر» گفت: «نيامده ام كه با تو بنشينم بلكه آمده ام تا برايت حديثي را از پيامبر (ص) نـقـل كـنم كه فرمود: من خلع يدا من طاعة لقي اللّه يوم القيامة و لا حجة له و من مات و ليس في عنقه بيعة مات ميتة جاهلية». عـجـيـب از «عـبـداللّه بن عمر» است كه يزيد را امام مسلمين مي داند و نقض بيعت او را نادرست مـي شـمـارد و هـر كس در آن عصر مرده باشد ولي بيعت يزيد بر گردنش نباشد، مرگش را مرگ جاهليت مي داند!!! [1] .